elementami symetrii
Encyklopedia PWN
mat. grupa jednoznacznie wyznaczona przez skończony zbiór elementów generujących r1,r2,... ,rn i relacje określające: 
= e, 
, gdzie 2 ≤ nij ≤ ∞;
= e, , gdzie 2 ≤ nij ≤ ∞;
późna odmiana klasycyzmu ukształtowana we Francji 1800–15, związana przede wszystkim z okresem panowania cesarza Napoleona I.
chemik;
element wykonany z materiału magnetycznie twardego (magnetyczne materiały) namagnesowany do stanu nasycenia;
stępka, kil,
żegl. umieszczony w płaszczyźnie symetrii dolny element szkieletu lub konstrukcji dna kadłuba statku wodnego;
niekiedy wyodrębniany z układu heksagonalnego układ, którego charakterystycznym elementem symetrii jest oś trójkrotna i odpowiadająca jej oś inwersyjna.
